Sculpting Atrocity - Ambigous Deity Obscurus (2010)

Grup : Sculpting Atrocity (A.B.D.)
Albüm : Ambigous Deity Obscuruse (2010)
Şirket : Inherited Suffering Records
Tarz : Brutal death metal
Şarkı Listesi :

01. Contempt Beyond Comprehension (02:52)

02. The Monotheistic Deception (03:06)

03. Abrogation, I Invoke Thee (04:10)

04. Dethroning Apocryphal Omnipotence (03:50)

05. Contemplation Of Infinity (02:39)

06. Nuit Invocation (02:19)

07. Oppressive Perpetual Sufferance (03:48)

08. Besickened Majesty (02:28)

09. Ambiguous Deity Obscurus (04:07)

10. Sculpting Atrocity (07:54)

İndir

Satın Al

Sculpting Atrocity MySpace

Sculpting Atrocity, A.B.D. den (Teksas) yeni bir grup. Grup Teksaslı, şirketi de Inherited Suffering olunca direk aklınıza slam havaları gelmiş olabilir. Arada esintiler var, evet, ama bir brutal death metal albümü olarak adlandırmak daha doğru olur bu malzemeyi bence. Yani ne slam brutal death metal, ne de grubun kendi Facebook sayfasında belirttiği gibi teknik brutal death metal etiketine yakışıyor bence grup; direk brutal death metal demeyi tercih ediyorum bu yüzden. Yine de düz, derin, monoton vokaller grubun Inherited Suffering kadrosuna yakışmasını sağlıyor gayet. Biliyorsunuz, Rus şirket genellikle slam/guttural brutal death metal ile ilgili ve bu tarz grupları basıyor.

Gruba yeni dedim çünkü grup 2009'da kurulmuş. Elemanların 2009'da başlayan Sculpting Atrocity macerası ertesi yıl meyvesini vermiş ve "Ambigous Deity Obscurus" ortaya çıkmış. Albümün kapağı ünlü dövme ve albüm kapağı sanatçısı Jon Zig tarafından yapılmış. Genel Zig tarzından uzak olsa da bence kötü değil. Grup zaten genel ceset dalak böbrek kırkbayır tarzı brutal death metal tarzını benimsememiş, daha karanlık ve allahsız bir hava hakim. Bu yüzden kapak da konsepte uygun düşmüş diyebilirim.

Müziğe geçecek olursak, ilk söyleyebileceğim -yukarıda da belirttiğim gibi- vokallerin monoton bir yapıda olduğu. Grubun müziği de çok özellikli olmadığı için bu rahatsız etmiyor, belki yakışıyor bile denilebilir hatta. Çok az bir bölümde vokaller değişken yapıda, bunun dışında boğuk brutal vokal. Yedinci şarkı "Oppressive Perpetual Sufferance"da pig vokaller ve scream'ler var, vokal değişkenliği açısından özellikle bu parça değişkenlik gösteriyor diyebilirim. An önce grubun müziği özelliksiz derken, teknik veya slam yapıda riff'lerin ağırlık göstermediği, daha düz bir brutal death metal yapısını kastetmiştim. Kötülemek amaçlı bir laf değildi yani. Müzik ağır ve doyurucu. Hazır vokallerden bahsetmişken gözlemlediğim bir şeyi yazayım, bir eksi puan olarak gördüğüm bir şeyi. Bu, "Abrogation, I Invoke Thee" parçasında vokalin sesinin kaydığı gerçeği... Siz de iyi bir çocuk olursanız, kulaklıkla dinlerseniz bir gün belki farkedebilirsiniz. Yine bu parçada solonun gereksiz bir şekilde uzun tutulmuş olması beni rahatsız eden başka bir şey oldu. Zaten basit bir şey, sike sürülecek yanı yok ne diye bokunu çıkartıyorsunuz ki a canlar?!

Albümde en çok hoşuma giden noktalardan birisi kaydın samimiliği oldu. Trigger sikine sırt dayanmamış, gayet akustik, kanlı canlı bir kayıt alınmış (özellikle davul için konuşuyorum). Günümüzde grupların çoğunun en iyi ihtimalle kick'leri trigger ladığını düşünürsek, gayet iyi bir şey. Belki de cesaret gerektiren bir şey. O kadar ki, şarkı bitişlerinde davulcunun bagetleri trampete koyma sesleri bile duyulabiliyor. Hatta ve hatta dördüncü parça "Dethroning Apocryphal Omnipotence" da vokal arkadaşımızdan deriiin bir nefes bile duyabiliyoruz. E bu kadar samimi bir kayıt dinlemek de gayet güzel bi duygu veriyor, insanın hoşuna gidiyor. Bu şarkıya değinmişken, baştaki giriş riff'inden sonraki kısımda dülülülü dülülü tarzı sweep kasmalar bence gayet gereksiz olmuş ve grubun müziğinin genel konseptine hiç uymuyor.

Bütün bunların dışında değinmem gereken sololar kaldı sanırım. Albüm genelindeki sololar benim için eksi puan. Bir kere kayıt olarak sıçış, yankıdan (reverb) geberiyor sololar. Ve iyi demek için gitardan, müzikten pek anlamıyor olmak lazım. Kısacası, özelliksiz, kötü bildiğin; albümde solo olsun diye koyulmuş sololar resmen. Ben mi çok abartıyorum bilmiyorum ama bende uyandırdığı duygular bunlar. Dinleyince kendiniz karar verebilirsiniz.

Şöyle bir toparlayacak olursak, Sculpting Atrocity brutaliteden ödün vermeyen samimi bir albüm yapmış. Çok iyi değil ama kesinlikle çok kötü de değil, dinlemekte, denemekte fayda var. Şahsen benim alınacak albümler listeme üst sıralardan giriş yapamaz, ama düz, katıksız brutal death metal sevenler için mutlaka göz atılması gerekli olan bir albüm.

Puan: 5,5 / 10